Czy będą zmiany w ustawie o PPK?

Pracownicze Plany Kapitałowe to nowe rozwiązanie mające wspomóc Polaków w oszczędzaniu na emeryturę. Ustawa regulująca zasady odkładania środków w ramach tego systemu weszła w życie 1 stycznia 2019 roku, jednak już w połowie br. uchwalono jej nowelizację, która precyzuje i zmienia niektóre zasady PPK.

PPK to system, który powstał, aby umożliwić gromadzenie prywatnych oszczędności osobom zatrudnionym na umowę o pracę, umowę zlecenie lub agencyjną, a także członkom spółdzielni kółek rolniczych i rolniczych spółdzielni produkcyjnych, członkom rad nadzorczych i obcokrajowcom. System ten ma objąć wszystkich pracowników w wieku od 18 do 55 lat, którzy podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu. Program zaczął funkcjonować od 2019 roku. Jako pierwsze muszą go wdrożyć duże przedsiębiorstwa zatrudniające co najmniej 250 osób.

- PPK to program, który ma podnieść poziom oszczędności Polaków, a tym samym zwiększyć ich bezpieczeństwo finansowe po przejściu na emeryturę – przypomina ekspert portalu PPK.info.

– Pracownicy będą gromadzili pieniądze na prywatnych kontach. Wpłaty będą pochodziły od pracodawcy, zatrudnionego oraz od państwa. Z tych pieniędzy będą mogli skorzystać uczestnicy PPK po ukończeniu 60 lat, jednak ustawa zakłada również możliwość wcześniejszej wypłaty oszczędności w określonych przypadkach. Należy dodać, że zanim jeszcze pierwsze firmy zaczęły wdrażać PPK, ustawodawca dokonał nowelizacji Ustawy o Pracowniczych Planach Kapitałowych. Czas pokaże, czy będą potrzebne kolejne zmiany – podkreśla przedstawiciel PPK.info.

Główne założenia PPK

Głównym założeniem programu PPK jest budowanie kapitału na przyszłość dzięki pomocy pracodawcy oraz państwa. W ramach systemu na prywatnych kontach pracowników będą odkładane środki nawet przez kilkadziesiąt lat. Zgromadzonymi pieniędzmi będą zarządzały wybrane instytucje finansowe. W porozumieniu z organizacją związkową lub reprezentacją pracowników pracodawca decyduje o wyborze podmiotu, z którym następnie podpisze umowę o otwarcie i prowadzenie PPK.

Zarządzaniem i inwestowaniem oszczędności pracowników będą mogły zajmować się tylko instytucje wpisane na listę i spełniające wymaganie określone w ustawie. Mogą to być m.in. Powszechne Towarzystwa Emerytalne, Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych oraz Zakłady Ubezpieczeń.

Pracodawca jest zobowiązany do podpisania umowy o zarządzanie i prowadzenie kont PPK w imieniu swoich pracowników. To oznacza, że zostaną oni automatycznie zapisani do programu. Jednak uczestnictwo w systemie jest dobrowolne. To oznacza, że każdy uczestnik może zrezygnować, składając u pracodawcy specjalną deklarację.

Na konto pracownika będzie wpływała składka od pracodawcy w wysokości 1,5% wynagrodzenia brutto pracownika, która może zostać podwyższona o wpłatę dodatkową do 2,5%. Oczywiście na PPK będą również pobierane składki pochodzące od uczestnika. W tym przypadku będzie to 2% jego wynagrodzenia brutto, co może zostać podwyższona o kolejne 2%. Ustawa o PPK zakłada również obniżenie poziomu wpłaty do 0,5% dla najmniej zarabiających.

Każdy pracownik, który zapisze się do programu, otrzyma dopłatę od państwa - tzw. wpłata powitalna będzie przekazana z Funduszu Pracy i wyniesie 250 zł. Dodatkowo uczestnik, który zostanie dłużej w systemie, będzie mógł liczyć na dopłatę roczną w wysokości 240 zł. Więcej informacji na temat programu i jego założeń można znaleźć w bazie wiedzy o pracowniczym planie kapitałowym w PPK.info.

Zmiany w ustawie o PPK

W czerwcu 2019 roku weszła w życie nowelizacja, która wprowadza zmiany w ustawie o PPK. Jedną z najważniejszych jest zniesienie limitu 30-krotności podstawy wpłat do Pracowniczych Planów Kapitałowych. Odprowadzanie składek na PPK jest obecnie uzależnione od podstawy służącej do obliczania wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe uczestnika programu. Jednak nie będzie stosowane ograniczenie wynikające z Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych określającej, że roczna podstawa w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od 30-krotności prognozowanego, przeciętnego wynagrodzenia. Oznacza to, że pracownicy zarabiający miesięcznie ok. 12 tys. zł brutto będą mogli bez ograniczeń odkładać pieniądze w PPK.

Nowelizacja Ustawy o PPK poszerza również katalog osób, które mogą uczestniczyć w programie. Obecnie składki do PPK będą mogli również odprowadzać pracownicy przebywający na urlopach wychowawczych lub pobierający zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego. Dodatkowo w nowelizacji znalazł się także zapis wprowadzający nowy obowiązek dla pracodawców, którzy z przyczyn określonych w ustawie (funkcjonowanie w organizacji Pracowniczych Planów Emerytalnych) nie wdrożyli w swoich firmach PPK. Po zmianach są oni zobowiązani do przekazywania Polskiemu Funduszowi Rozwoju oświadczenia o prowadzeniu PPE wraz z określeniem wysokości naliczanej i odprowadzanej składki.

Program PPK ma wesprzeć Polaków w długoterminowym oszczędzaniu na emeryturę, dlatego w założeniu wypłata zgromadzonych środków nastąpi dopiero po ukończeniu przez uczestnika 60. roku życia. Jednorazowo pracownik będzie mógł pobrać 25% oszczędności, a reszta będzie wypłacana w miesięcznych ratach przez okres około 10 lat. W ustawie przewidziano także wcześniejszą wypłatę pieniędzy, np. w przypadku choroby uczestnika lub kogoś z bliskiej rodziny. Jest także możliwość pożyczenia środków z PPK na wkład własny do kredytu mieszkaniowego. Dzięki takim rozwiązaniom Pracownicze Plany Kapitałowe dodatkowo zachęcają do oszczędzania. Zgromadzone środki mogą przecież w każdej chwili stać się wsparciem finansowym dla uczestnika.