Fuzariozy w zbożach

Fuzariozy to wspólne określenie grupy chorób powodowanych przez grzyby patogeniczne dla upraw z rodzaju Fusarium. Choroby przez nie powodowane mają różne znacznie gospodarcze dla poszczególnych gatunków roślin uprawnych. W zbożach ozimych i jarych występują 3 ważne jednostki chorobowe powodowane przez tę grupę agrofagów. Mogą one prowadzić do znacznych strat w plonie oraz spadku jakości ziarna, a nawet czasem jego braku możliwości wykorzystania w żywieniu ludzi i zwierząt.

Źródłem fuzarium jest gleba

Z racji tego, że sprawcy należący do tego rodzaju grzybów atakują różne gatunki roślin, to dochodzi często do ich kumulacji w glebie. Zjawisko to jest potęgowane dodatkowo uproszczonym płodozmianem z dużym udziałem zbóż i kukurydzy. W kukurydzy nie są wykonywane zabiegi fungicydowe, więc fuzariozy (łodyg, wiech oraz kolb) mogą rozwijać się w sposób niezakłócony i razem z resztkami pożniwnymi trafiać do gleby i wzbogacać bank grzybów. Dlatego tak ważne jest odpowiednie zagospodarowanie resztek pozbiorczych, np. z udziałem Convert SL — nawozowego produktu mikrobiologicznego, którego jedną z funkcji jest przyspieszenie ich rozkładu.

Obecność grzybów z rodzaju Fusarium na każdym polu jest praktycznie pewna. Dlatego też należy wprowadzić w uprawie zbóż wszystkie dostępne metody, aby ograniczyć występowanie tej grupy chorób. Więcej praktycznych wskazówek, jak rozpoznać i ograniczać fuzariozę zbóż, znajdziesz w artykule: https://osadkowski.pl/blog-agrotechnika/fuzarioza-klosow-zboz. 

Wybór odmian — wysoka zdrowotność

Jednym ze sposobów niechemicznych ułatwiających walkę z fuzariozami jest wysiew materiału siewnego odmian o bardzo dobrym profilu zdrowotności. Dotyczy to bezpośrednio zbóż, ale także kukurydzy, w której ta grupa chorób jest rosnącym problemem. Materiał siewny kwalifikowany lub mieszańcowy nabywany corocznie jest zaprawiony produktem grzybobójczym, który zabezpiecza rośliny między innymi przed zgorzelą siewek powodowaną przez różnych sprawców z rodzaju Fusarium. W przypadku siewu własnego materiału siewnego zbóż należy pamiętać o jego zaprawieniu. Takie działanie zmniejsza do minimum ryzyko wystąpienia uszkodzeń młodych roślin i strat w obsadzie oraz jest podstawą do dalszej ochrony łanu. 

Właściwie dobrane zaprawy nasienne, dostępne w ofercie https://osadkowski.pl/srodki-ochrony-roslin/zaprawy-do-nasion--c-001109, pozwalają ograniczyć presję chorób odglebowych już od pierwszego etapu uprawy. 

Zabiegi fungicydowe

Do zwalczania dwóch najważniejszych chorób, niezbędne jest wykonanie zabiegów grzybobójczych. Wysoką skuteczność w eliminacji fuzariozy kłosów i fuzaryjnej zgorzeli podstawy źdźbła mają substancje czynne z grupy triazoli. Jednak stosowanie związków o tym samym mechanizmie działania do zwalczania fuzarioz zwiększa ryzyko powstawania odporności na działanie fungicydów. Zwłaszcza że sprawcy choroby podstawy źdźbła i kłosów powtarzają się. Dlatego też należy szukać rozwiązań fitosanitarnych dobrze działających na fuzariozy, a jednocześnie zmniejszających ryzyko powstawania odporności grzybów na działanie substancji czynnych.

Arcton WG — stabilne T1

Odpowiedzią na konieczność wdrażania rozwiązań o działaniu fitosanitarnym jest Arcton WG. Produkt od wielu lat jest ważną częścią programów prowadzenia zbóż. Podstawowym terminem aplikacji preparatu jest T1, w którym jest bardzo dobrym partnerem dla fungicydów o różnych mechanizmach działania i zakresie zwalczanych chorób.

Grzyby z rodzaju Fusarium zagrażają uprawie zbóż przez cały okres wegetacji, dlatego też należy wykorzystać wszystkie możliwości do ograniczenie ich negatywnego wpływu na ilość plonu i jego jakość.

Fuzariozy w zbożach – kompleksowa strategia ochrony

Fuzariozy to grupa chorób powodowanych przez grzyby z rodzaju Fusarium, które mogą spowodować znaczne straty w plonie i jakości ziarna zbóż. Skuteczna ochrona wymaga wieloelementowego podejścia: wyboru odmian o wysokiej zdrowotności, zaprawienia materiału siewnego, prawidłowego zagospodarowania resztek pożniwnych oraz timingowych zabiegów fungicydowych wykorzystujących substancje czynne o różnych mechanizmach działania, aby minimalizować ryzyko powstawania odporności grzybów patogenicznych.