Historia dębu „Adam” sprzed Szkoły Podstawowej nr 1 w Szczecinku. Symbol, który przetrwał.

W dzisiejszym Historycznym Czwartku - materiale przygotowanym przez Rajmunda Wełnica z Biura Prasowego Urzędu Miasta - o okazałym dębie rosnącym przed szczecinecką Szkołą Podstawową nr 1. Nie bez kozery nosi imię „Adam”, co ma oczywiście związek z patronem placówki. 

„Jedynce” imię Adama Mickiewicza nadano 28 kwietnia 1957 roku, nieco ponad 100 lat po śmierci wieszcza zmarłego w 1855 roku. Rodzice i wielu nauczycieli SP1 pochodziło ze szkół wileńskich i uznano, że Mickiewicz będzie najwłaściwszym patronem. Orędowniczką romantyzmu była wówczas polonistka, pani Acecka. Szkole ufundowano sztandar, a na srebrne gwoździe do drzewca rodzice przynosili przedwojenne srebrne pięcio- i dziesięciozłotówki. 

^{Fot. Aleksander Zukal Rok 1957, sadzenie dębu Adam przed SP1}

Dzieci z pierwszych klas posadziły dąb nazwany „Adam”, a w jego korzeniach zakopano butelkę z bardzo oficjalnym tekstem o nadaniu imienia szkole. Na ścianie przy wejściu wmurowano marmurową tablicę pamiątkową. Podczas akademii były wystawiane ballady Adama Mickiewicza „Lilije”.  

Jednak posadzone wówczas drzewko wcale nie jest dzisiejszym potężnym dębem na placu Wazów przed SP1. Kilkuletnia sadzonka po prostu uschła, musiano już wkrótce  wymienić na nowe, bo oryginał nie przyjął się.  

Jak wspominał ówczesny uczeń „jedynki” Aleksander Zukal, zrobiono to jednak na tyle dyskretnie, że niewielu się zorientowało o zamianie. Tak więc okazałe obecnie drzewo ma dziś około 70 lat, wliczając w to kilka potrzebne na wyhodowanie sadzonki. Tablica zaś zawędrowała do wnętrza szkoły i jest do dziś tuż obok wejścia do sekretariatu.  

^{Fot. Aleksander Zukal Rok 1957, sadzenie dębu Adam przed SP1}

Aleksander Zukal zapamiętał, że do sadzenia drzewa poproszono dziewczynki z pierwszej klasy. Dyrektorem szkoły był wówczas Bronisław Ciechanowicz. – Na zdjęciu, gdzie odświętnie ubrane koleżanki podlewają dąb, obok pana w muszce stoi nauczyciel Bronisław Świątkowski i Marta Majerowska, nasza wychowawczyni – pan Aleksander nie był autorem fotografii, ale zachowały się one  jego domowym archiwum.  

Sam gmach szkoły wzniesiono w latach 20. XX wieku – do dziś zachowały się na elewacji płaskorzeźby z datą 1927 roku i do końca wojny szkoła nosiła miano Pestalozzischule, upamiętniając żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku  szwajcarskiego pedagoga zwanego twórcą szkoły ludowej i teorii nauczania początkowego.  

^{Fot. archiwum Pestalozzischule, czyli dzisiejsza SP1, przed wojną, oczywiście jeszcze bez dębu Adam}

Dziś dąb „Adam” - mając dogodne warunki i dostęp do światła - rozrósł się wspaniale stając się wizytówką „jedynki”. Obecnie dominuje przed szkolnym gmachem, ba całkiem niedawno był nawet pomysł, aby nadać mu status pomnika przyrody. Choć przecież dla dębu 70 lat to wiek zaledwie młodzieńczy… 

^{Fot. Henryk Zdon, lata 60., a może już i 70. XX wieku, dąb Adam już całkiem spory...}