O tym, że Szczecinek jest pięknym miastem, nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Okazuje się jednak, że może być również bardzo inspirujący!

Weronika Zadrożniak, na co dzień mieszkanka Czarnego, zaledwie kilka dni temu obroniła pracę dyplomową z zakresu architektury, dedykowaną właśnie Szczecinkowi. Jak sama mówi, na wybór tematu wpłynął jej bliski związek z miastem, jego walory krajobrazowe oraz poczucie drzemiącego w nim potencjału.

Z jaką propozycją dla Szczecinka wyszła zatem Weronika? Otóż zaprojektowała ona wielofunkcyjny obiekt którego wiodącą część miałaby stanowić uczelnia wyższa. Na wizualizacjach widzimy ciekawą, nowoczesną bryłę, dobrze wkomponowaną w otoczenie i współgrającą z istniejącą już przyrodą.

Projekt to również próba znalezienia rozwiązania, dla głównej bolączki miasta, za jaką - dla potrzeb pracy - uznano odpływu ludzi w wieku produkcyjnym. 

- Zgłębiając powody migracji ludności, należy zauważyć przedział wiekowy osób oraz decyzje jakie podejmują – czytamy we wstępie do pracy. - Projekt uczelni wyższej może stać się remedium w tej kwestii przyjmując że chociaż część studentów zdecyduje się podjąć prace zarobkową w tym samym miejscu.Przy rozważaniach odnośnie kształtowania obiektów szkolnictwa wyższego należy zauważyć rosnące wymagania społeczne oraz stale postępujące możliwości rozwoju. Oprócz nowatorskich rozwiązań dotyczących funkcjonowania w tym podatnego na zmiany układu wnętrz, rozwiniętej strefy spotkań, a także atrakcyjnej i adekwatnej do otoczenia bryły, innowacyjnym oraz pożądanym rozwiązaniem jest zapewnienie możliwości zdobywania umiejętności praktycznych.

W wizji projektantki uczelnia miałaby kształcić na takich kierunkach jak pedagogika, psychologia oraz inne nauki społeczne, zapewniając tym samym,szybki dostęp mieszkańców do poradnictwa i specjalistycznych terapii. Poza zacisznymi gabinetami oraz przestrzenią wspólną, pani Weronika Zadrożniak, uwzględniła w projekcie również wymagania bieżącej sytuacji epidemiologicznej na świecie, przewidując pomieszczenie do teleporad. W okresie letnim segment edukacyjny budynku miałby służyć młodzieży, wykorzystywany być przez uczestników kolonii i obozów.

Podczas pracy nad dyplomem, priorytetem studentki było zminimalizowanie oddziaływania projektu na środowisko naturalne. - Bryła ma stanowić część krajobrazu, wpisywać się w klimat. Zaplanowana kładka w koronach drzew ma podkreślać role natury w projekcie – czytamy. Według planów pani Zadrożniak, obiekt mógłby zostać wzbogacony o tarasy dla osób pragnących poznawać lokalną florę i faunę oraz umiejscowioną nad samym brzegiem jeziora restaurację.

W kwestiach technicznych budynek powstał na planie dwóch połączonych prostokątów, których położenie uwarunkowane jest układem linii brzegowej. Bryła rośnie w kierunku jeziora, naturalnie kierując wzrok obserwujących w stronę zbiornika wodnego. W zdecydowanej większości elewacja zaprojektowana została ze szkła, jednak drugim branym pod uwagę materiałem są wyroby drewnopochodne, nawiązujące do naturalnego otoczenia i bazujące na ofercie lokalnych firm.

Praca Weroniki Zadrożniak, powstała pod kierunkiem dr inż. arch. Anny Rynkowskiej-Sachsew Sopockiej Szkole Wyższej. Sama autorka, mogąca poszczycić się już tytułem inżyniera, opisuje siebie jako osobę ambitną, zafascynowaną architekturą i rolą jaką odgrywa w życiu człowieka jako jednostki oraz całego społeczeństwa.