Kościół w Grzmiącej czeka na remont. Na razie przygotują dokumentację

Zabytkowy kościół pw. Matki Bożej Królowej Polski w Grzmiącej ma szansę na gruntowną odnowę. Na fizyczne rozpoczęcie remontu trzeba jednak jeszcze poczekać. Na razie gmina i parafia przystępują do etapu przygotowawczego – sporządzenia dokumentacji projektowo-kosztorysowej oraz wykonania niezbędnych badań.

Pod koniec kwietnia podpisano umowę na realizację zadania, które formalnie nosi tytuł: „Opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej wraz z wykonaniem niezbędnych badań do przeprowadzenia remontu kościoła w Grzmiącej”. Dokument ten określi rzeczywisty stan techniczny świątyni oraz zakres potrzebnych prac. Kiedy ruszy właściwy remont? To okaże się dopiero po zakończeniu analiz i pozyskaniu dalszego finansowania.

Promesa z Polskiego Ładu i lokalny wkład

Zadanie będzie realizować firma INVESTAR Wiesława Grzelak z Gdańska, wyłoniona w drodze zapytania ofertowego. Koszty wykonania dokumentacji pokryje promesa z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków – Polski Ład, wynosząca 141 996,12 zł, czyli aż 98% wartości całej inwestycji. Pozostałe 2% sfinansuje Gmina Grzmiąca w ramach dotacji celowej udzielonej Parafii Rzymskokatolickiej.

Co obejmie dokumentacja i badania?

Zakres prac obejmuje opracowanie projektu technicznego i kosztorysu, przeprowadzenie badań konstrukcyjnych i konserwatorskich wnętrza oraz elewacji, a także przygotowanie harmonogramu robót i uzyskanie wszelkich wymaganych zezwoleń. Celem tych działań jest ochrona unikalnych walorów zabytkowych świątyni, a w dalszej perspektywie – przygotowanie jej do kompleksowego remontu.

Remont? Tak, ale jeszcze nie teraz

Na razie nie wiadomo, kiedy dokładnie ruszą prace budowlane. Wiadomo natomiast, że będą kosztowne i czasochłonne, ale ich przeprowadzenie jest konieczne, by uratować cenny zabytek lokalnego dziedzictwa.

Świątynia w Grzmiącej ma ponad 400 lat i jest jednym z najcenniejszych zabytków w regionie. Została wybudowana w 1600 roku, a następnie gruntownie przebudowana w 1768 roku. W XIX wieku obiekt przeszedł kolejne prace restauracyjne, które nadały mu obecny kształt. Do 1945 roku służył jako kościół protestancki, a po zakończeniu II wojny światowej został przejęty przez parafię rzymskokatolicką.