Znacie zupę "nic"? Teraz ta wyjątkowa zupa jest już produktem tradycyjnym

Pod koniec ubiegłego roku Lista Produktów Tradycyjnych, prowadzona przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, powiększyła się o kolejny produkt z województwa zachodniopomorskiego - Zupę „nic”. To 56 produkt z naszego województwa wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych.

Zupa „nic” - wniosek złożony do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego przez Karolinę Sanocką-Miller i Filipa Millera.

Produkt pn. zupa „nic” jest to słodkie danie, którego tradycja wytwarzania na terenie województwa zachodniopomorskiego znana jest od 65 lat. Przez domowe gospodynie serwowana była zawsze podczas kościelnych świąt, a szczególnie w dniu Bożego Ciała. Jedną z wielu rodzin, która po II wojnie światowej osiedliła się na Ziemiach Odzyskanych i już tutaj poznała recepturę na ten produkt była rodzina Państwa Paluszak. Seniorka rodu, Pani Urszula Paluszak, zupę „nic” wprowadziła do własnej kuchni w latach 60. ubiegłego wieku, po zapoznaniu się z jej przepisem w lokalnej prasie. Obecnie tradycję wytwarzania tego specjału pielęgnuje już trzecie pokolenie tej rodziny. W roku 2017 wnuk Pani Urszuli - Filip, uczeń Szkoły Podstawowej w Mierzynie przedstawił rodzinną historię wytwarzania zupy „nic” podczas IV edycji konkursu „Poszukiwacze Smaków”. Sięgając natomiast pamięcią do kulinarnych początków zupy „nic” w województwie zachodniopomorskim należy podkreślić, że jeden z pierwszych zapisków opisujących sposób jej wytwarzania pochodzi z lat 50. XX wieku. W Kurierze szczecińskim z dnia 20 maja 1955 r. zapisano: ZUPA „NIC” - 15 dkg ryżu, 3 razy tyle mleka ile ryżu, 3 żółta, 6 dkg cukru, wanilia, 3 białka, cukier w mączce do smaku, litr i 1/4 mleka. Ryż przebrać, wymieszać z mlekiem rozkleić na brzegu płyty. Mleko zagotować: ubić pianę z białek i kłaść łyżką na wrzące mleko – zagotować. Pianę oddzielić od mleka, mleko wlać do wary, wymieszać z ubitymi z cukrem żółtkami, dodać ryż. Zupę „nic” można podawać ciepłą lub zimną. To proste w swoim składzie i sposobie wytwarzania danie zachęcało mieszkańców ówczesnego województwa szczecińskiego do jego przygotowywania oraz podkreślania tym odświętnym daniem święta Bożego Ciała.

Przez kolejne lata ta wyjątkowa zupa, jako wykwintne danie gościła w rodzinnych domach szczecinian. Jej receptura utrwalona została również w domowym zeszycie z przepisami kulinarnymi, który na początku lat 80. XX wieku założyła jedna z osiadłych w Szczecinie repatriantek, pochodząca z Wileńszczyzny: 1 litr mleka, 4 jaja, 8 łyżeczek cukru, 1 łyżeczka cukru wanil. Białka oddzielić od żółtek. Żółtka utrzeć z 8 łyż. cukru + wanil. Z białek ubić pianę, dając do niej po ubiciu 2 łyżki cukru i dalej ubić. Zagotować mleko, do wrzącego wrzucać kulki (…) z białek, odwracać i wybierać łyżką cedzakową. (…) żółtka gorącym mlekiem. Połączyć (…).

Na przestrzeni lat metoda wytwarzania tego charakterystycznego dla polskiej kuchni produktu uległa niewielkim zmianom. Czasami dodaje się do niej ryż, wtedy jest bardziej sycąca. Jednak cały czas podstawowymi jej składnikami są: mleko, jajka, cukier i laska wanilii/cukier wanilinowy.