Pleśniawki są objawem drożdżycy jamy ustnej, czyli zakażenia grzybiczego (kandydozy). Łatwo je rozpoznać, bo przybierają postać charakterystycznych, białych plamek. Czasem występują pojedynczo, czasem łączą się, tworząc rozległy kożuch. Pleśniawki mogą być przyczyną pieczenia, bólu i dyskomfortu, dlatego warto wiedzieć, jak skutecznie się ich pozbyć.
Pleśniawki mogą pojawić się u osób w każdym wieku, zarówno dorosłych, jak i dzieci. To objaw zakażenia grzybiczego, wywołanego najczęściej przez drożdżaki z rodziny Candida. Te drobnoustroje na co dzień kolonizują błonę śluzową gardła. Szacuje się, że bezobjawowe nosicielstwo Candida albicans dotyczy nawet 80% ludzkiej populacji. W zwyczajnych warunkach ich rozwój jest sukcesywnie ograniczany przez układ immunologiczny, dzięki czemu nie wywołują żadnych niepożądanych działań. Inaczej jest jednak, kiedy pod wpływem osłabienia organizmu i spadku odporności drożdżaki zyskują idealne warunki do rozwoju. Wówczas namnażają się do tego stopnia, że zaczynają szerzyć zakażenie.
Pleśniawki są zaraźliwe. Poza tym, że pojawiają się w wyniku aktywacji nosicielstwa, można je złapać w bezpośrednim kontakcie, jak często dzieje się w przypadku rozwoju pleśniawek u niemowląt. Noworodki najczęściej zarażają się od matki, w momencie porodu fizjologicznego bądź w codziennych chwilach bliskości. Dzieci starsze łatwo zarażają się od rówieśników.
Czynniki sprzyjające zakażeniu grzybiczemu to:
Pleśniawki są dość charakterystyczne. To białe, miękkie plamki, wyglądem przypominające rozlane, zsiadłe mleko. Bywają mylone z aftami, które również są białe, ale łatwo je odróżnić, dzięki wyraźnej, czerwonej obwódce.
Pleśniawki mogą występować pojedynczo lub łączyć się w rozlane kożuchy. Najczęściej dają się zauważyć w obrębie błony śluzowej jamy ustnej - na podniebieniu, języku, wewnętrznej stronie policzków. Aczkolwiek przy zaawansowanej kandydozie zmiany chorobowe mogą obejmować równie dobrze gardło, przełyk, a nawet narządy dolnego odcinka oddechowego - krtań, tchawicę, oskrzela. Zakażenie grzybami Candida szybko się rozprzestrzenia, przez co niesie ryzyko fungemii - stanu chorobowego spowodowanego obecnością żywych grzybów we krwi. Jego leczenie jest trudne i długotrwałe. Niemniej jednak pleśniawki w łagodnej postaci zwykle nie wywołują żadnych dolegliwości. Czasem wiążą się z uczuciem suchości, swędzenia czy pieczenia. Wywołują ból, gdy stan zapalny jest już zaawansowany.
Pleśniawki, tak samo jak i inne objawy zakażenia grzybiczego, leczy się przy pomocy środków przeciwgrzybiczych. Kiedy zmiany chorobowe występują w obrębie śluzówki jamy ustnej, stosuje się preparaty o działaniu miejscowym. Wśród nich znajduje się:
Dużą skuteczność w leczeniu drożdżycy wykazują pochodne imidazolu - flukonazol, posakonazol, które są dostępne na receptę. Standardowo zaleca się także włączanie preparatów miejscowo znieczulających i dezynfekujących, na przykład aerozoli czy tabletek do ssania z benzydaminą.
Poza leczeniem farmakologicznym bardzo ważne jest zaostrzenie zasad higieny. Częste mycie zębów i płukanie jamy ustnej roztworem o właściwościach antystatycznych to absolutne minimum. Ponieważ drożdżaki żywią się cukrami prostymi, warto wyłączyć je na jakiś czas z diety. Jeśli nawracającym problemem są pleśniawki u dzieci, trzeba szczególnie zadbać o dziecięce akcesoria i regularnie wyparzać smoczki i butelki, jakich maluch na co dzień używa.
Aby skutecznie pozbyć się pleśniawek, konieczne jest rozpoznanie ich pierwotnej przyczyny. W tym celu wykonuje się testy mikrobiologiczne i szczegółowe badania diagnostyczne.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz